Quo Vadis Ukraino?
Dzisiaj walczymy, za wolność "bycia sobą". Zmagamy się z korupcją, obwiniamy innych i wszystko za nieszczęścia, wyłączając jedynie siebie. Jednak musimy powiedzieć sobie prawdę, że każdy z nas jest współodpowiedzialny za dzisiejszą rzeczywistość. Za to, że nie potrafiliśmy być wdzięczni i docenić wartości przekazywanych przez naszych przodków. Zbagatelizowaliśmy i pozwaliliśmy sobie na sponiewieranie świętości, która czyni nas jednym narodem, że wszyscy jesteśmy dziećmi Bożymi, dziećmi Chrystusowej Wiary, nie w formalnych i pobożnych słowach i hucznych hasłach. Zmienić możemy wszystko na lepsze nie ideologiami, które posuwają się skażonym rytmem swawoli człowieka, lecz tylko, wtedy, gdy zatrzymamy się w rytmie chaosu grzechu i wojny i zawołamy razem: O Boże okaż swoją siłę tam, gdzie siła człowieka jest słaba, gdzie siła Twojego stworzenia przynosi nie mądre panowanie, lecz pragnienie ślepego posiadania (por. Rodz. 2, 26).
Dokąd idziesz Ukraino? To pytanie obecnie jest aktualne, jak nigdy dotąd, a mianowicie do czego prowadzą nas najmniejsze uczynki i kroki? Bardzo wyraźnie da się odczuć zmęczenie naszego narodu różnymi obietnicami z różnych stron. Jednak wiem, że mój naród jest zahartowany do walki, żeby zmienić siebie i swoje serce dla uzyskania narodowej jedności, wolności i pokoju.
Drodzy moi! Trzymajmy się Boskiej siły, bo z nami Bóg, niech zrozumieją narody i ukorzą się Jego przeciwnicy! Dziękuję wam nasi Bohaterowie, dziękuję w swoim imieniu i za tych, którzy nie umieją dziękować! My wiemy, gdzie podążamy razem z naszym "Аbbа" - Ojcem!
o. Partenij Pidczecha OSBM
Foto: http://dfdkalisz.jezuici.pl/rekolekcje-ignacjanskie/metoda/
