Rekolekcje dla młodzieży w domu „Effata” w Przemyślu
W dniach 21-24 marca 2019 r w Przemyślu odbyły się wielkopostne rekolekcje organizowane przez studenckie towarzystwo „Obnowa”. Swoją nauk do młodzieży skierował ks. Oleksij Saranchuk z Ivano-Frankivska. Wydarzenie zebrało ukraińską młodzież z Polski oraz Ukrainy. Uczestników rekolekcji przyjęły Siostry Służebnice Niepokalanej Panny Maryi w domu rekolekcyjnym „Effata”. Organizacja rekolekcji była inicjatywą ukraińskiej młodzieży z Polski: członków towarzystwa „Obnowa” razem z klerykami z Lublina. Podczas rekolekcji, każdy z uczestników był zaangażowany w wykonywanie różnych organizacyjnych funkcji. W ciągu czterech lat utworzyła się swojego rodzaju wspólnota młodzieżowa, która nieustannie uzupełnia się nowymi członkami.
Wszyscy żyjemy w świecie harmonii, w którym nasze dni są często rozpisane co do minuty. Życie ucieka, a my go gonimy. Jakim że błogosławieństwem jest przestać biec i zmusić swoje życie również się zatrzymać. Rekolekcje to jest taki czas, gdy odnawiamy siły, zarówno te duchowne jak i fizyczne. Możemy zapomnieć na chwilę nasze aktywne, szumne życie i pożyć kilka dni w spokoju, bez ziemskich kłopotów, życiem wypełnionym miłością do Boga, bliźnich jak i do siebie. Pierwszego dnia rekolekcji siostra Markijana dała nam za zadanie złowienie tego czasu, docenić i przemyśleć swoje życie, patrząc na niego z innego punktu widzenia, niczym obserwator a nie jego główny bohater.
Każdego z nas przyprowadziły tutaj różne przyczyny: ktoś jest po raz pierwszy a ktoś nie opuścił jeszcze żadnych przemyskich rekolekcji. Najważniejsze jest to, że każdego z uczestników przywiodła tutaj Ręka Boska. Ktoś otrzymał 4 dni urlopu akurat na czas rekolekcji, ktoś przyjechał ze swoimi przyjaciółmi, ktoś sam, ale centrem każdej z historii jest Bóg, dziećmi którego jesteśmy i którego szukamy i odczuwamy jeszcze bardziej podczas rekolekcji. To On zebrał nas razem, aby podzielić się z nami nieskończoną i niezrozumiałą radością, której tak w naszym dynamicznym życiu brakuje.
Słowem przewodnim tych rekolekcji były słowa z Listu do Rzymian 10:17 – „Bo zaufanie rodzi się podczas słuchania, a słucha się nowiny o Chrystusie”. Ks. Oleksij bardzo umiejętnie uczył nas tego słuchania: dwie godziny w zupełnej ciszy, bez rozmów. Dla wielu z nas to było zupełnie nowe doświadczenie. Bycie w ciszy w samotności to zupełnie coś innego niż milczeć wśród grupy ludzi i być w dialogu tylko i wyłącznie z Panem Bogiem. Niektórzy przyznali się, że było to dla nich dużym wyzwaniem, gdyż częstym zwyczajem w naszym życiu są bezsensowne rozmowy „aby tylko coś powiedzieć”. Przez nie zagłuszamy ciszę, w której można poczuć własne sumienie czy Pana Boga.
Ksiądz rekolektant podzielił się z uczestnikami rekolekcji swoimi osobistymi historiami, które wywoływały wzruszenie a czasem przypominały o podobnych problemach w życiu osobistym, których często nie zauważamy i uważamy za całkowicie naturalne. Gdy Słowo Boże jest potwierdzone przykładami z życia, wtedy staje się ono ziarnem, które trafia na dobrą ziemię, wyrasta i owocuje.
Podczas ostatniego wspólnego wieczoru, nie tylko otrzymywaliśmy błogosławieństwo ale również udzielaliśmy go jeden drugiemu ze słowami: „Niech Pan Bóg Cię błogosławią, daruje spokój, napełnia Cię dobrem, zawsze jest przy Tobie”. Patrząc każdemu w oczy i wypowiadać takie słowa, to bardzo dziwne uczucie, w którym wyjątkowo odczuwa się to, że każdy z nas jest Bożym dzieckiem.
Pieśni chwalebne, Msze Święte, Nieszpory, Jutrznie, wspólny wyjazd do Katedry, rozmowy duchowne, spowiedź, wspólne picie herbaty, najsmaczniejsze śniadania, obiady, kolacje, uśmiech oraz łzy – wszystko to trwało prze 4 cudowne dni. Wielu chciało wydłużyć ten czas i nie śpieszyć się do zwyczajnego życia. Właśnie to uczucie za każdym razem zbiera młodzież, aby w spokoju słuchać Słowa Bożego.
Bohdana Melnyk
Uczesticzka rekolekcji
Lwów
Więcej zdjęć
