Prowincja

Prowincja Matki Bożej Nieustającej Pomocy Sióstr Służebnic NPM w Polsce powstała w trudnym okresie powojennym. Na terytorium Polski  pod koniec 1945 r. Zgromadzenie posiadało 30 domów zakonnych, w których przebywało około stu sióstr, które przed drugą wojną światową należały do Galicyjskiej macierzystej Prowincji.

Przymusowe akcje przesiedleńcze na wschód w 1946 roku і na zachodnie i północne ziemie w 1947 r. objęły również siostry, które podzielały dolę ukraińskiego narodu i duchowieństwa. W tak trudnej rzeczywistości powojennej wiele sióstr ratowało się ucieczką do Czechosłowacji, albo zachodniej Europy – Belgii, Italii, Francji, a nawet Kanady. Jedynie siostry pracujące w Miejskim Szpitalu, w Chełmie Lubelskim nie były na początku deportowane i mogły do 1954 r. prowadzić swoją posługę chorym.

Pod koniec 1946 roku na terenie Polski zostało 44 siostry, które zapoczątkowały Prowincję Matki Bożej Nieustającej Pomocy. Przełożona Generalna s. Weronika Gargil powierzyła opiekę nad siostrami w Polsce s. Amalii Czaban. Kongregacja dla Kościołów Wschodnich na prośbę Przełożonej Generalnej 4 lipca 1947 r. wydała zezwolenie na powołanie do życia Wiceprowincji Sióstr Służebnic NPM w Polsce.

Dwa lata później liczba sióstr zwiększyła się, ponieważ w Czechosłowacja przekazała Polsce 15 naszych sióstr, które uciekły z Galicji przed komunistycznym reżimem. Siostry zostały osadzone w więzieniu w Sosnowcu. Po półtorarocznym pobycie, zostały zwolnione z tego więzienia. Prowincjalna Przełożona s. Amalia Czaban na nowo starała się zapewnić siostrom miejsce pobytu i pracę.

Boża Opatrzność czuwała nad siostrami i z czasem znalazły one mieszkanie i zaczęły  pracować w państwowych zakładach Służby Zdrowia : w Sanatorium Gruźlicy i Chorób Płuc w Adampolu (24.05.1946 -06.08.1952) oraz Miejskim Szpitalu w Nowogardzie (16.07.1946 – 01.06.1958). Siostry pracowały jak pielęgniarki, również w prewentorium dla dzieci w Gościeradowie (24.12.1946 – 15. 05.1951) na różnych oddziałach: chirurgicznym, wewnętrznym, dziecięcym i płucnym, a także przy rentgenie, w laboratorium, w aptece i na sali operacyjnej, jako instrumentariuszki.