Prowincja Matki Bożej Nieustającej Pomocy Sióstr Służebnic NPM w Polsce powstała w trudnym okresie powojennym. W 1946 r. Przełożona Generalna Zgromadzenia Sióstr Służebnic NPM s. Weronika Gargil powierzyła s. Amalii Czaban opiekę nad siostrami, które wyniku powojennych zmian granic i akcji przesiedleńczych znalazły się w różnych częściach Polski. Dzięki jej staraniom, Kongregacja do Spraw Kościołów Wschodnich w Rzymie 4 lipca 1947 r. wydała dekret o powołaniu do życia nowej Wiceprowincji Sióstr Służebnic NPM w Polsce.

W nowej rzeczywistości początki misji nie były proste i wymagały od sióstr głębokiej wiary, osobistej odwagi i poświęcenia. Siostry Służebnice podjęły posługę opiekuńczo – medyczną w różnych ośrodkach na Lubelszczyźnie i Pomorzu Zachodnim, a także w wielu parafiach w Polsce objęły katechizację dzieci i młodzieży. Otwierały drzwi swoich domów zakonnych dla chorych i potrzebujących. Pracowały w zakrystiach, dbały o piękny wystrój kościołów, wypiekały prosforę, szyły szaty liturgiczne, pisały ikony, całuny i zajmowały się hafciarstwem.

Do dziś wierne charyzmatowi swych Założycieli, „by iść tam, gdzie jest największa potrzeba” siostry nadal kontynuują swoją misję ewangelizacyjną. Niosą posługę w greckokatolickich parafiach, zajmują się katechizacją dzieci i młodzieży. Prowadzą Ekumeniczny Dom Pomocy Społecznej i Centrum Rehabilitacji im. Bł. Josafaty Hordaszewskiej w Prałkowcach. Organizują rekolekcje, dni skupienia i modlitwy, warsztaty ikonopisania w domu rekolekcyjnym „Effatha,” a także w domach zakonnych w Polsce. Siłę i zapał do pełnienia swego posłannictwa siostry czerpią z modlitwy i Eucharystii, medytacji Słowa Bożego, uwielbiając Boga, który jest Miłością.